در آیین‌هاى باستانى ایران براى هر جشن «خوانی یا سفره ای » گسترده مى‌شد که داراى انواع خوراکى‌ها بود. سفره نوروزى «هفت سین» نام داشت و مى‌بایست از بقیه سفره ها رنگین تر باشد. سفره هفت سین معمولاً چـندساعت مانده به زمان تحویل سال جدید آماده بود و بر صفحه اى بلندتر از سطح زمین چیده مى شد. سفره هفت سین نوروزی بر پایه عدد مقدس هفت بنا شده بود.
سال هاست که سفره هفت سین را در سال نو در خانه هایمان می چینیم و سعی می کنیم تا ظاهری هر چه زیباتر و باشکوه تر به آن ببخشیم. اما بد نیست بدانیم که چه فلسفه ای پشت این سفره هفت سین نوروزی و هر یک از اجزای سفره هفت سین وجود دارد.
سنجد نماد فرزانگی و زایش است.
سبزه نمادی از سرسبزی، برکت، روزی و نشاط است.
سمنو مظهر صبر و مقاومت و عضو عدالت و قدرت است.
سماق نماد صبر و بردباری و تحمل دیگران است.
سیب، نماد سلامتی و زیبایی است.
سرکه، نماد تسلیم و رضاست.
سیر نماد میکروب‌زدایی و پاکیزگی محیط‌زیست و سلامت بدن و نیز زدودن چشم‌زخم است.
سایر وسایل داخل سفره هفت سین مثل:
سکه نماد رزق و روزی، برکت و پرباری باشد.
سنبل یادآور شادی، طراوت، باروری و نیک خویی ست.
تخم مرغ های رنگی زینت بخش سفره هفت سین هستند. این تخم مرغ ها نشانه ی زایش و ادامه ی زندگی و حیات هستند.
به همین منظور معاونت محترم پرورشی آموزشگاه جناب آقای مرادی به همراه مربی محترم هنر خانم زحمتکش در روز 28 اسفندماه 1399 با نزدیک شدن قدم های بهاری و آغاز سال نو سفره هفت سینی در آموزشگاه چیدند که علاوه بر هفت سین نوروزی دارای هفت سلام به پیامبران اولوالعزم و اولیاء خدا زینت بخش و برکت آن بود.